Brons – Liesbeth Karolina Aerts

Brons, honinggeel
koper in het loof
een late herfstroos geurt
nevellijnen in de vlakte
en wind die huilt en trekt
aan voorbije zomers

De hond vangt koelte van de boom

Ik glimlach om de spinrag
de lokroep van de gans
beluister de echo’s op de grindweg
wanneer ik broodkruimels strooi

De zon daalt over de Rand

Je naklank is gefilterd
in ambergeur
gebalsemd op mijn huid
Ik tel nog de dagen
verwacht niet langer jouw stap
geruisloos en warm

Zal de treurolm het afscheid aanvaarden?